Kolorektal Kanser Mutasyon Paneli (KRAS, BRAF, NRAS)
Kolorektal kanser; kadınlar ve erkekler birlikte değerlendirildiğinde dünya genelinde 4. en yaygın görülen kanserdir ve tüm kanser ölümlerinin %8,4’ünden sorumludur.1 Tedavisinde kullanılan Cetuximab ve Panitumumab, EGFR’yi bloke ederek işlev gören monoklonal antikorlardır. Bu ilaçlar, EGFR’den bağımsız olarak sinyal yolakları aktive eden mutasyonlar varlığında etkinliğini gösterememektedir. Bu nedenle yolakta bulunan KRAS, NRAS, BRAF gen analizleri ile mutasyonlar tespit edilerek EGFR immünoterapisine direnç veya cevap olasılığı öngörülmektedir.
KRAS Ekzon 2 Mutasyonları: Kolorektal kanser görülen olguların yaklaşık %40’ında KRAS geni ekzon 2 bölgesinde kodon 12 ve 13 mutasyonları görülmektedir. Bu mutasyonları içeren tümörlerin Cetuximab veya Panitumumab tedavisine yetersiz yanıt verdiği bildirilmektedir.2 FDA ilaç etiketlerinde KRAS ekzon 2 mutasyonu görülen olgulara bu ilaçların önerilmediği belirtilmektedir. 3,4
BRAF V600E Mutasyonu: BRAF geninde en yaygın görülen mutasyon (tüm mutasyonların %80’ini oluşturmakta5) olup kolorektal kanser olgularının %5-9’unda görülmektedir. Bu mutasyonunu taşıyan metastatik kolorektal kanserli hastalarda Cetuximab veya Panitumumab tedavisine karşı direnç gelişimi görülmektedir.6
NRAS ve Diğer KRAS Mutasyonları: Herhangi bir KRAS mutasyonu olan (ekzon 2 veya ekzon 2 dışı) veya NRAS mutasyonu olan tümörlerin Cetuximab ve Panitumumab ile tedavi edilmesi önerilmemektedir.2
- KRAS Mutasyon Analizi (Kodon 12-13 Mutasyonları)
- BRAF V600E Mutasyon Analizi
- NRAS Mutasyon Analizi
Kaynaklar:
1. https://seer.cancer.gov/statfacts/html/colorect.html
2. NCCN National Cancer Institute. Colon Cancer, Version 1.2017 Health Professional Version. Clinical Practice Guidelines in Oncology. Accessed March, 2017
3. Cetuximab [package insert]. Branchburg, NJ: ImClone Systems Incorporated; 2015. 103.
4. Vectibix [package insert]. Thousand Oaks, CA: Amgen Inc.; 2015.
5. Davies H, Bignell GR, Cox C, et al. Mutations of the BRAF gene in human cancer. Nature 2002;417:949–954.
6. Nicoloantonio, F. D. et al., (2009) J Clin Onc; 26:5705-5712